Ντάγκα ντάγκα το παραδάκι

Τι σου κάνει αυτή η κοινωνική δικτύωση... Λίγο πριν κλείσει την πόρτα πίσω του το 2020, με θυμήθηκε έπειτα από πολλά χρόνια ο Λάμπρος ο εισοδηματίας. Παλιός γνώριμος από την άνοιξη του 2010, όπου και είχαμε εκτενείς συζητήσεις γύρω από το νέο σύμπαν που είχε μόλις ανακαλυφθεί μετά το πέρασμα της ελληνικής οικονομίας μέσα από τη μαύρη τρύπα που άνοιξε στο γνωστό, πλέον, ακριτικό Καστελλόριζο ο τότε πρωθυπουργός, Γεώργιος Παπανδρέου, με την τότε ανακοίνωση της προσφυγής της Ελλάδος στον μηχανισμό στήριξης. Ο Λάμπρος, λοιπόν, ήταν ένας λάτρης των καταθέσεων ή, αν το πήγαινα ακόμα πιο πέρα, ένας φανατικός των μετρητών, μιας που σπανίως τα έκλεινε σε προθεσμιακές. Ήταν δε τόσο κοντόφθαλμος, που πίστευε ότι εισέπραττε ένα καλό ποσό σε τόκους. "Ντάγκα ντάγκα πέφτει το παραδάκι από την τράπεζα", μου έλεγε συχνά-πυκνά, ευχαριστημένος για το επενδυτικό του κατόρθωμα. Όλα αυτά εν έτει 2010, που το μέσο επιτόκιο των ανοιχτών καταθέσεων έτρεχε με ένα 0,46% και των προθεσμιακών 1 έτους με 3,61%!;

Μάλιστα, μέσα στον τότε κακό χαμό με την καταστροφική κατρακύλα των ελληνικών ομολόγων, ήταν ακόμα πιο σίγουρος για τη σχεδόν μηδενική επενδυτική του πρακτική, κλείνοντας τελείως τα αυτιά σε οποιαδήποτε άλλη σκέψη, ακόμα και στην αγορά ενός ακινήτου, πόσω μάλλον στη δική μου μετοχική συμβουλή. Θυμάμαι, λοιπόν, ότι, εφόσον έτσι κι αλλιώς τα χρήματα ήταν "στάσιμα" και δεν θα τα χρειαζόταν για βιοποριστικούς λόγους για την επόμενη δεκαετία, του είχα θέσει ως μια πιθανή κίνηση χαμηλού επενδυτικού ρίσκου την τοποθέτηση ενός ποσοστού από το λιμνάζον κεφάλαιό του σε μετοχικές αξίες "κραταιών" εταιρειών, με πρωτεύοντα σκοπό την είσπραξη των μερισμάτων (μέσα σε αυτή την έννοια συμπεριλαμβάνονται οι εκάστοτε επιστροφές κεφαλαίου) και δευτερεύοντα την αύξηση της αξίας μέσω της μακροπρόθεσμης ανόδου της μετοχής. Ισχυρές εταιρείες, όπως την ΕΥΔΑΠ, τον ΟΛΘ, τη Motor Oil, τα Jumbo, τον ΟΤΕ και τον ΟΠΑΠ. Τελικά, στη δεκαετία που ακολούθησε, το μετρητό μόνο ασφαλές δεν ήταν, μιας που όλοι θυμόμαστε τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη του 2015 με το άγχος των κεφαλαιακών ελέγχων, ενώ όσον αφορά το κέρδος των τόκων αυτό μάλλον το έφαγε η μαρμάγκα του πληθωρισμού, μιας που τα επιτόκια, ύστερα από μια διαρκή μακροπρόθεσμη πτώση, τείνουν προς το αρνητικό πρόσημο. Αντιθέτως, εάν ο Λάμπρος είχε τοποθετήσει ένα μέρος από το κεφάλαιό του στο τέλος του 2010 σε τέσσερις από τις προαναφερθείσες εταιρείες, θα είχε ως επενδυτικό αποτέλεσμα τα εξής:

Για τη μετοχή της ΕΥΔΑΠ, εάν θεωρήσουμε για λόγους στατιστικούς ότι η αγορά πραγματοποιήθηκε στο κλείσιμο της τελευταίας συνεδρίασης του 2010, τότε η τιμή κτήσης ήταν στα 4,63 ευρώ. Τα μερίσματα που θα είχε εισπράξει από το 2011 έως και το τέλος του 2020 φτάνουν τα 2,62 ευρώ. Δηλαδή θα είχε μια δεκαετή απόδοση της τάξεως του 56% μόνο και μόνο από τα μερίσματα. Εάν τώρα προσθέσουμε το ποσό αυτό στην τωρινή τιμή των 6,95 ευρώ, τότε η αξία της μετοχής φτάνει τα 9,57 ευρώ. Δηλαδή μιλάμε για μια σωρευτική απόδοση της τάξεως του 106,58%, την ίδια ώρα που τα μετρητά κρύβονται πίσω από τις λέξεις της α π ό δ ο σ η ς. 

Συνεχίζω με τον Οργανισμό Λιμένος Θεσσαλονίκης (ΟΛΘ), όπου η ανάλογη τιμή αγοράς στο τέλος του 2010 ήταν στα 10,40 ευρώ. Συνολικά, λοιπόν, από το 2011 έχει δώσει στους μετόχους το ποσό των 11,32 ευρώ ή μια απόδοση επί της αρχικής τιμής κτήσης της τάξεως του 108,85%. Τώρα, εάν προσθέσουμε στη σημερινή τιμή διαπραγμάτευσης των 24,70 ευρώ τα εισπραχθέντα μερίσματα, τότε η τιμή της μετοχής ανεβαίνει στα 36,02 ευρώ, χτυπώντας πλέον μια διόλου ευκαταφρόνητη απόδοση +246,35%.

Τη μετοχή της πανίσχυρης Motor Oil (ΜΟΗ) θα την αγόραζε ο Λάμπρος στο τέλος του 2010 στα 7 ευρώ. Η ΜΟΗ έχει δώσει στους μετόχους της από το 2011 έως και το 2020 το ποσό των 6,9 ευρώ, δίνοντας, έτσι, μια απόδοση από την τιμή κτήσης της τάξεως του 98,57%, λίγο κάτω δηλαδή από τον διπλασιασμό του κεφαλαίου. Εάν τώρα προσθέσουμε το συνολικό ποσό των μερισμάτων στην τωρινή τιμή των 12,18 ευρώ, τότε η πραγματική αξία της εντοπίζεται στα 19,08 ευρώ ή σωρευτική απόδοση της τάξεως του +172,5%.

Κλείνω με τα Jumbo (ΜΠΕΛΑ), όπου παραδόξως ήταν μετοχική επιλογή και του Λάμπρου, αλλά στο τέλος δεν... Εδώ θα έβγαινε στη δύση του 2010 και θα την αγόραζε με την τιμή των 4,24 ευρώ. Η ΜΠΕΛΑ έχει δώσει στους μετόχους της από το 2011 έως το 2020 το ποσό των 3,527 ευρώ. Κοινώς, μια απόδοση επί της αρχικής τιμής της τάξεως των 83,18%. Προσθέτοντας το ποσό των μερισμάτων στη σημερινή τιμή των 14,12 ευρώ, τότε η πραγματική αξία αποτυπώνεται στα 17,647 ευρώ, εκτοξεύοντας τη συνολική απόδοση του κεφαλαίου στα 316%.

Αχ, βρε Λάμπρο, σου χάριζαν γάιδαρο κι εσύ τον κοίταζες στα δόντια...
 

Πηγή: https://www.capital.gr/analusi/3517749/ntagka-ntagka-to-paradaki

Καλές αυτές οι συμβουλές, αλλά εκ των υστέρων όλοι είμαστε προφήτες. 

Τι θα έλεγε ο αρθρογράφος για τις τραπεζικές μετοχές που εξαφάνισαν δις από την ίδια εποχή και έπειτα;